Allah Teâlâ’nın yağmur yağdırması için ondan duâ etmesini isterlerdi.

 Sahâbe-Allah onlardan râzı olsun-, Peygamber-sallallahu aleyhi ve sellem- hayatta iken ondan kendileri için duâ etmesini, yağmur yağma-dığı ve kuraklık olduğunda da Allah Teâlâ’nın yağmur yağdırması için ondan duâ etmesini isterlerdi.

Yine Peygamber-sallallahu aleyhi ve sellem- kendileriyle birlikte iken onlara fayda verecek her şey için onun şefaatçi olmasını isterlerdi.Fakat Peygamber-sallallahu aleyhi ve sellem- vefât ettikten sonra ondan hiçbir istekte bulunmamışlar, kabrine de gidip kendilerine şefaatçi olmasını veya bunun gibi hiçbir istekte bulunmamışlardır. Çünkü sahâbe, vefâtından sonra bu işin câiz olmadığını, bunun ancak o hayatta iken câiz olduğunu çok iyi biliyorlardı.

Mü’minler, cennete girebilmek için kıyamet günü kendileri-ne şefaatçi olmaları için sırasıyla önce Âdem’e, sonra Nûh’a, sonra İbrahim’e, sonra da Musa’ya geleceklerdir. -Allah’ın salât ve selâmı, hepsinin üzerine olsun-.

Ancak hepsi de özür beyan ederek:

"Ben, ancak kendimden sorumluyum. Benden başkasına gidin" diyecek ve şefaatçi olamayacağını söyleyecektir.

Sonra İsa’ya geleceklerdir.Fakat o da özür beyan ederek Peygamberimiz Muhammed-sallallahu aleyhi ve sellem-’e gitmelerini isteyecektir. Bunun üzerine mü’minler Peygamberimize gelecek-lerdir. O da onlara:

"Şefaat etme hakkı benimdir, şefaat etme hakkı benimdir" diyecektir.Çünkü Allah Teâlâ, şefaat etme yetkisini kendisine vereceğini vâdetmiştir.

Ardından Muhammed-sallallahu aleyhi ve sellem- Allah Teâla’nın huzuruna gelip secdeye kapanacak, O'na en güzel övgülerde bulunacak ve kendisine şöyle deninceye kadar secdede kalacaktır:

"(Ey Muhammed!) Başını kaldır.Söyle, söylediğin dinlene-cektir (yerine getirilecektir).İste, istediğin verilecektir. Şefaat et, şefaatin kabul edilecektir" denilecektir.

Bu hadis, Buhari ve Müslim’in sahîhlerinde sâbit olup meşhûr "Şefaat Hadisi" olarak bilinmektedir.

Allah Teâla’nın İsrâ sûresinde:

{عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا} [سورة الإسراء الآية: 79]

"(Ey Muhammed! Kıyâmet günü insanlara şefaatçi olman için) Rabbinin, seni övülen makama göndereceğini umabilirsin.                                  

diye buyurduğu "Makam-ı Mahmûd", işte budur.

Allah Teâlâ, Muhammed’e, âline, ashâbına ve onlara en güzel bir şekilde uyanlara salât ve selâm eylesin ve bizleri  de  onun şefaatine nâil eylesin.Çünkü O, (duâları) işiten ve (kendisine duâ edenlere) yakın olandır.